من که هستم.....تو کجایی؟
مثل هر بار برای تو نوشتم: دل من خــــون شــد ازین غم، تـــــو کجـــــایی؟ و ای کاش کـــــه این جمعــــه بیـــایـــی! دل من تاب نـــدارد، همـــه گــــویند به انگشت اشــــاره مگـــــر این عــــاشق دلسوختــــه اربــــاب نــــدارد؟ تــــو کجــــایی؟ تـــــو کجـــــایی... و تـــــو انگــــار به قلبم بنویســــی: کـــــه چـــــرا هیچ نگوینـــــد مگـــــر این منجـــی دلســــوز ، طــرفــــدار ندارد ، کـــــه غریب است؟ و عجیب است کـــــه پس از قـــــرن و هـــــزاره هنــــوزم کــــه هنـــــوز است دو چشمش بــــه راه است و مگــــر سیصد و انــــدی نفـــــر از شیفتگانش ، زیــــاد است کــــه گــــــویند بـــــه انــــدازه یک « بـــــدر » علمــــــدار ندارد! و گــــویند چــــــرا این همـــــه مشتــــاق ، ولـــــی او سپهش یـــــــار ندارد! مـــدعی دوستــی و مهـــر شدیــدی کـــه بـــه هــــر شعــــــر جـدیـدی ز هجــــــران و غمم نالــــه ســــرایی ، تـــــو کجـــــایی؟ تـــــو که یک عمـــر سرودی «تـــــو کجــــــایی؟» تـــــــو کجـــــایی؟ بـــاز گـــویی کــه مگـــر کاستی ای بـــُد ز امــامت ، ز هــــدایت ، ز محبـــت ز غمخـــــوارگــــی و مهــــر و عطــــوفت تــــو پنداشته ای هیچ کســــی دل نگـــــــران تـــــو نبــــــوده؟ چــــــه کسی قلب تــــــو را سوی خـــــــدای تــــو کشـــانده؟ چــــه کسی در پی هـــــر غصه ی تـــو اشک چکـــــــــانده؟ چــــــــــه کسی دست تـــــــو را در پس هــــــر رنج گـــرفته؟ چــــه کسی راه به روی تـــــــو گشوده؟ چــــه خطرهـــــا به دعــــــــایم ز کنار تــــو گـــــذر کـــــــــــرد چـــه زمان هـــا کــه تـــو غـــافل شدی و یــار به قلب تــــو نظــــر کــــرد... و تـــــــو با چشم و دل بستـــه فقط گفتی... تــــو کجــــایی!؟ و ای کــــاش بیـــــایی! هــــر زمان خــــواهش دل بـــا نظــــر یـــار یکــــی بـود، تــــو بـــــودی... هــر زمــــان بــــود تفاوت ، تـــــو رفتی ، تـــــو نمــــاندی خـــواهش نفس شده یـــــار و خـــــدایت و همین است کـــــه تاثیــــر نبخشند به دعـــــایت و بـــه آفــــاق نبردند صـــدایت و غریب است امـــــامت من کــــــــه هستم ، تـــــــو کجــــــایی؟ تـــــــو خودت کــــــــاش بیـــــایی بــــه خودت کــــاش بیـــــایی...!
=-=-=
جــــــواب امـــــام زمـــــان:
تــــــو خـــــودت!
فرزانه